کاش در یادت سقوط می کردم و برای همیشه اسیر می شدم

چرا مرا اسیر نکردی؟

می دانم که فراموشی گرفتی و نمی خواهی که به یاد آوری تمام لبخند های زیبا و

گل انداختن های گونه هایم را یا آن لرزش صدا یم برای گفتن خداحافظ یا ...

من از دنیا می خواستم پر بکشم نه از دل تو! اشتباه پرم دادی

کاش زندگی شیرین می شد 

و

تو عاشق

زیادی زود خسته شدی مگر نمی گفتی که با من روزهایت زیبا شده و تنهایی ات با حضورم

مرده؟

نمی دانی چقدر حرف دارم

نمی دانی که چقدر خالی شده ام ...

ندانی بهتر است شاید

نوشته شده در یادداشت ثابت - شنبه 92/7/28ساعت 1:53 عصر توسط نیلوفر نظرات ( ) |