از بی خبری تو کلافه شده ام ،به کسی هم نمی توانم بگویم که دلم تنگ توست

با این که حفظ ظاهر می کنم ، نگاه های سرد دیگران مچاله ام می کند

از بس به خودم آمدنت را دلداری داده ام خسته شدم

کاش از تو خبری داشتم تا بدانم که ببارم بر دوریمان یا بخندم بر آن

این شک لعنتی مثل خوره به جانم افتاده نمی دانم...

همیشه فاصله های اجباری بی تاب و قرارم  می کنند

تب نوشته هایم ، چشمانت را سوزاند؟

کوچ شاید راه نجات باشد اما به کجا؟ تنها؟ کاش می توانستم

 

نوشته شده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/2/12ساعت 11:59 عصر توسط نیلوفر نظرات ( ) |