چه روزگار بالا و

پایینی! برای من که سراشیبی اش تمام نمی شود

بزرگ شدنم در سر بالایی بدی افتاده

روز نو را با بسم الله استارت می زنم و به خدا سلام می کنم

روزهایم پر از سختی شده

سختی ها را قورت می دهم

اما تو بگو تا کی ؟

می دانم که تمام شدنی نیست رنج آدم ها

لا اقل تو بیا تا با هم شریک شویم رنج انسانیت را

فلسفه نمی بافم

شاید نبودن تو و سختی ها مرا فیلسوف کرده

نوشته شده در یادداشت ثابت - سه شنبه 92/6/6ساعت 9:14 صبح توسط نیلوفر نظرات ( ) |